Al
een hele tijd liep ik rond met het idee dat ik graag een tattoo wilde hebben
van een vlinder. De vlinder die steeds meer voor ons is gaan betekenen na
Sarah haar overlijden, heel vaak zien we een witte vlinder op bijzondere
momenten, het voelt als een “hello from heaven” voor ons. In de vakantie
eerst een henna tattoo uitgeprobeerd, dat voelde zo bijzonder, dat ik het
daarna zeker wist, ik wilde een echte op mijn bovenarm hebben.
Begin augustus heb ik een brutaal mailtje geschreven aan Henk Schiffmacher,
Nederlands bekendste tatoeëerder (en schrijver, beeldend kunstenaar, verzamelaar,
ondernemer, wereldreiziger… www.henkschiffmacher.nl ) Ik wist dat hij
nog maar weinig zelf tatoeëert, maar ik hoopte dat hij door ons verhaal
te lezen een uitzondering zou maken. Al snel kreeg ik een mailtje terug
van een medewerker van hem, dat hij in Israël zat maar dat hij zodra hij
terug was, hij contact met me zou opnemen.
En zo gebeurde het dat ik 7 augustus niets vermoedend de telefoon opnam
en ineens Henk Schiffmacher aan de telefoon had. We mochten zaterdag 10
augustus bij hem thuis komen voor de vlinder tattoo, hij deed het nog
maar heel weinig zelf, alleen nog in zeer uitzonderlijke gevallen. En
zo togen we met z'n drietjes naar Amsterdam die zaterdag. Een heel bijzondere
ervaring was het. De deur die open stond omdat de bel kapot was, we moesten
maar gewoon doorlopen, en ineens stonden we tegenover dé Henk die ik al
zo vaak op tv had gezien. Ik kreeg een kruk om op te zitten. Henk tekende
vanuit zijn losse hand een mooie vlinder op mijn bovenarm en begon al
snel daarna met het inkleuren. Het was wel wat pijnlijk maar zeker de
pijn waard. Wat voelt het bijzonder die vlinder in/ op mijn arm te hebben.
Onder mijn kleding niet te zien, maar voor mij een weten.
En zo gebeurde het dat ik 7 augustus niets vermoedend de telefoon opnam en ineens Henk Schiffmacher aan de telefoon had. We mochten zaterdag 10 augustus bij hem thuis komen voor de vlinder tattoo, hij deed het nog maar heel weinig zelf, alleen nog in zeer uitzonderlijke gevallen. En zo togen we met z'n drietjes naar Amsterdam die zaterdag. Een heel bijzondere ervaring was het. De deur die open stond omdat de bel kapot was, we moesten maar gewoon doorlopen, en ineens stonden we tegenover dé Henk die ik al zo vaak op tv had gezien. Ik kreeg een kruk om op te zitten. Henk tekende vanuit zijn losse hand een mooie vlinder op mijn bovenarm en begon al snel daarna met het inkleuren. Het was wel wat pijnlijk maar zeker de pijn waard. Wat voelt het bijzonder die vlinder in/ op mijn arm te hebben. Onder mijn kleding niet te zien, maar voor mij een weten.
