Gedichten pagina.

Kerst 2001

De 3e kerst zonder jou, lieve Sarah
Voor het eerst zetten we weer een boom in de kamer
Het voelt zo leeg zonder jou
Ook voor jouw grafje maak ik een boompje
Voor de buitenwereld gaan we door
Maar eigenlijk staat alles stil
Met z'n allen eten
Mijn gedachte bij jou
Hoe zou je nu geweest zijn?
Als 5 jarig meisje vrolijk babbelend aan tafel?
Mijn ogen vullen zich stiekem met tranen
Meisje wat mis ik je ontzettend deze dagen
Waarin alles draait om een familie feest
Papa en ik kijken geregeld even naar elkaar
We voelen dezelfde pijn
Het verdriet om jou
Is zo aanwezig
Alleen aan een volle tafel
Samen steken we de kaarsjes aan op jouw grafje
En houden we elkaar heel goed vast
3 jaar zonder jou
3 keer een kerst zonder jou
Het eerste jaar in een verdoofde roes
Het tweede jaar in de zon van Tenerife
En nu het derde jaar
3 jaar hebben we met jou kerst gevierd
En nu dus ook 3 jaar zonder jou.
Meisje het missen lijkt alleen maar meer te worden!

geschreven door Monica, kerst 2001

6 jaar

geschreven door Monica, 1 september 2002

Vandaag....
Valt er sneeuw
Bram en papa maken een sneeuwpop
en gooien sneeuwballen naar elkaar.
Lachen en hebben plezier.
In gedachte zie ik je ertussen lopen
Sarah....
Gillend "nee niet op mij, dan wordt ik vies!"
In mijn ogen komen tranen
Wat ik voel is pijn en leegte
Lief meisje wat mis ik je toch.

geschreven door Monica, februari 2001

In het donker gaan we naar jouw grafje
En steken daar sterretjes aan
In gedachte zijn we bij jou
Zal jij nu naar ons kijken?
En zien en voelen hoeveel we je missen?
We steken een hele grote vuurpijl aan
Die gaat recht naar boven
Naar waar jij nu bent
Lieverd we gaan weer een nieuw jaar in
Opnieuw een jaar zonder jou

geschreven door Monica, 31-12-2002

Engeltje daar boven
stuur jij mij nieuwe kracht
zodat ik kan volbrengen
wat van mij wordt verwacht.
Geef me hoop en het vertrouwen
dat jij over mij waakt
zodat de taak die ik hier heb
kan worden afgemaakt

Als mensen met je meegaan
Op een onbegaanbare weg.
Met je struikelen over
De hobbels en kuilen.
Neemt dat de blauwe
Plekken niet weg.
Maar verzacht wel de pijn
Van het vallen.

Als 't kon zou ik je zelf zeggen
dat ik van je hou,
zou ik je ogen je lach willen zien.
Als 't kon zou ik je kussen
de hele dag door
zou ik niet stoppen met te luisteren of ik je hoor.
Als 't kon zou ik zeggen
geniet, mijn wonderkind
omdat ik 't leven voor je zo wenselijk vind.
Misschien dat de bloemen op je graf vertolken
de liefde die ik je geef en gaf.
Dag lieverd, 't gaat je hopelijk goed
misschien krijg ik nu wat meer moed
moed om te leven te lachen
verder te gaan,
jouw gezichtje
blijft voor altijd
in mijn geheugen gegrift staan.

Zo ver, zo ver
van mij vandaan.
Al in een ander weten
en toch, en toch
heb ik je bij me
diep in mij.
Meer dan ik je zeggen kan
ben je zo dichtbij.

Nooit zal je echt hier zijn
en dat doet pijn.
En nu de jaren verstrijken lijkt dit erger.
Nooit zal ik je zien opgroeien
net als je zusjes , je zien opbloeien.
Nooit zal ik dat zien.

Onze liefste is gevlogen.
Zachtjes uitgeblust.
Geen hand meer op de mijne.
Geen mond die mij nog kust.
Geen lachjes uit de verte.
Geen hand meer door mijn haar.
Niet meer samen zitten.
Zitten kijken naar elkaar.
Onze liefste is gevlogen.
Geen lachjes uit de verte.
Geen hand meer door mijn haar.
Niet meer samen zitten.
Onze liefste is gevlogen.
Er vallen nu geen woorden meer.
Er is geen ergernis.
maar ik weet uit ervaring.
hoe eenzaam, eenzaam is.
Onze liefste is gevlogen.
Hoger en hoger ging je,
steeds verder bij ons vandaan,
dansend op de wind,
aan een dunne draad,
de zon tegemoet.
En niemand, niemand was bij machte
om je terug te halen.

Ik zag je spelen op het veld;
zo klein en kwetsbaar,
zo vol levenslust.
Ik zag je dansen in de wei;
prachtige bloem tussen de rozen,
je wagen rood en zacht, zo zacht.
En niemand , niemand kon vermoeden
hoe dicht de dood je al genaderd was.
Een vlinder was je,
een kleurige vlinder, breekbaar als glas.
Een vlieger was je,
een vlieger, speelbal van de wind.

Oh God, mijn God,
waarom, waarom?
oh God, vang onze tranen op
en koester ze
als kostbare parels in uw hand.

Ik zou zo graag
weer samen met je wezen.
je in mijn armen wiegen
je strelen over je lief gezicht
je wangen en je haartjes
stil beroeren
je kusjes geven
en een liedje voor je zingen.
Maar wat overblijft
dat is een stil ontroeren
een lieve herinnering
in de tijd.

Mijn meisje zo mooi en klein,
Jij zal nu een sterretje zijn.
Wat schijn je mooi en licht,
In mijn gedachten zie ik je gezicht.
Ik hou nog zoveel van jou,
Dat ik je nooit vergeten zou.
Mijn schat straal maar in de hemel zo goed als je kan,
Zodat ik er van genieten kan.
Mijn meisje zo mooi en klein,
Iemand zo als jij zal er nooit meer zijn.

Ik heb een doosje in mijn hart
daarin woont onze dochter...heel apart.
Het doosje staat een beetje open
dan kan ik zo bij haar binnen lopen.
Ik praat dan met haar over allerlei dingen
samen gaan wij terug in onze herinneringen.
Dingen die wij als gezin hebben beleefd
en die door waren gegaan als zij nog had geleefd.
Zij troost mij dan weer voor een poosje
en weet ook dat zij voor altijd bij mij blijft
in dat heel aparte doosje......

Ik droom van het land
waar hemel en aarde elkaar verbinden.
Ik wil daar heen
en hoop jou daar dan te kunnen vinden.
Maar ik weet, het is een ijdele hoop
want hoe ver ik ook loop
er komt geen einde aan de horizon.
En ik maar dromen dat ik jou bereiken kon.